Ik geef je geluk

En zo maak je opeens drie werken van één onderwerp…

Handjeklap is een begrip met meerdere betekenissen.

In de 17e eeuw kende men al handjeklap als kinderspel. Het doel was om met een hand op de rug en de ander vooruitgestoken, de ander drie keer een klap in de hand te geven. Hierna moet de ‘klapper’ zich snel achter een lijn op de vloer terugtrekken.

In de handel onderhandelde men vroeger veel ‘bij handslag’. Onder meer op de veemarkt en de kaasmarkt verwisselde op die wijze handelswaar van eigenaar. 

De uitdrukking koehandel is gebaseerd op een methode voor afdingen in de handel, vooral in de agrarische sector, ook wel handjeklap. De verkoper stelt een prijs voor, waarna de koper een lager bedrag noemt. De verkoper zal dan weer een bedrag noemen dat dichter bij zijn voorstel ligt. De uitdrukking handjeklap komt van het gebruik bij elk voorstel in de hand van de tegenpartij te slaan, waarna de laatste bieder de hand weer op houdt voor het volgende voorstel. Als een van de partijen een hand geeft in plaats van slaat, is de koop definitief. “Ik geef je geluk” was in Purmerend een populaire term bij het sluiten van de deal.

Een alternatief voor handjeklap, dat in andere landen wordt gebruikt, is het schudden van de hand tot een definitieve prijs is bepaald, waarbij het klappen achterwegen wordt gelaten. 

De Koemarkt in Purmerend

In 1484 verleende heer Jan van Egmond het marktprivilege aan het toen nog bescheiden stadje Purmerend. Vanaf dat jaar konden in Purmerend twee jaarmarkten en een weekmarkt gehouden worden. Tussen 1950 en 1980 waren er dinsdagen waarop zo’n 1000 tot 1200 koebeesten werden aangevoerd en 4000 schapen, waarmee het hele plein overvol was. Purmerend stond in de vorige eeuw jarenlang op de vijfde plaats op de ranglijst van Nederlandse veemarkten. De Mond- en Klauwzeer-crisis in 2001 betekende het einde voor de koemarkt in de binnenstad. Het werd verboden om nog langer veemarkten in de open lucht te houden en de markt week uit naar een overdekte hal buiten de stad.

Populair schilderij

Dinsdag was altijd de vaste marktdag en tot laat in de twintigste eeuw werd hier nog wekelijks door de boeren het vee verhandeld met handjeklap.

Geïnspireerd door dit ouderwetse tafereel ontstond op mijn schildersezel het bovenste werkje “Handje klap” op een doek van 80 x80. Een voorbijlopende makelaar was er door geraakt en zo was het kleurrijke werkje binnen enkele dagen verkocht. Vol trots liet hij het aan een collega makelaar, welke een pand verderop zit, zien en deze heer stapte het atelier binnen met het verzoek om een “handje klap” voor in zijn kantoor… Omdat ik geheel vrij was in de opzet nam ik de uitdaging aan en zo ontstond “handje klap 2.0”. 

Nadat ook dit werk was afgeleverd en ik inmiddels aan een ander vrij werk was begonnen belde deze makelaar een paar dagen later op. Ook hij had het werk getoond aan kennissen, waarvan de grootouders veehandelaren waren.. je snapt het al. Opnieuw een verzoek voor een doek 80×80 met…. “Handje klap” Het liefst dezelfde als nummer 2. Helaas, daar kon en wou ik niet aan voldoen. Een 2e werk opzetten als copy gaat tegen mijn gevoel als Freepainter in. Na enig handje klap kwamen we tot een deal. Nr3 kwam er, in mijn eigen vrije stijl. 

 

Inmiddels heb ik aardig wat eelt op mijn handen, dus diegene die met het verzoek komt voor een “Handje klap 4” moet wel grote handen hebben… Ik heb genoten van het maken maar laat mijn handen voorlopig weer even klappen op de vele ideeën die ik ook nog wil opzetten. Ik geef je geluk!

 

Een reactie